Memmed Aslan’a…
ŞAİR : SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Muhabbetin yağmuru ve şimşeğiyle bir gök,
Erliğin, dürüstlüğün toprağında sağlam kök…
Mahçup ve bükük değil yıkılan fânî güce,
Memmedîce bir duruş gösterdi gündüz-gece.
Esîriydi sâdece Allah’ta hürriyetin,
Doğduğu gün yazılmış şâiri memleketin…
Amansız bir dalgaydı suyu görmeyenlere,
Sâkin liman gibiydi, görse, ağlayan dere…
Lâleden, menekşeden, gülden ve karanfilden…
Alıp da nice mânâ, konuştu bülbül dilden…
Nefes gibi ey Seyrî, tomurcuklar için su,
Allâh’ın, Peygamber’in o da garip yolcusu…