LEYLÂ KİM?
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Ben yanmışım, kül olmuşum; Leylâ kim?
Aşk bağında gül olmuşum, Leylâ kim?
Yüreğimi hasretine bandıkça,
İçim-dışım al olmuşum, Leylâ kim?
Güzelliği düğümlendi dilime,
Ezel-ebed lâl olmuşum, Leylâ kim?
Saçlarını dolamasın boynuma,
Bir sultana kul olmuşum, Leylâ kim?
Bu sevdanın gurub etmez güneşi,
Dağlarında yel olmuşum, Leylâ kim?
Sevgilerin deryâsına dalmaya,
Boz bulanık sel olmuşum, Leylâ kim?
Cana değdi ızdırabın mızrabı,
Bir hoş sadâ, tel olmuşum; Leylâ kim?
Şimşek gibi ufukları vuslatın,
Ötelere yol olmuşum, Leylâ kim?
Dost gönlünde ne çiçekler kokladım,
Arı bilmez bal olmuşum, Leylâ kim?
Bir meçhulde arıyorum kendimi,
Ne acayip hâl olmuşum, Leylâ kim?
Tenhalarda buluşurlar yâr ile,
Seher vakti gel olmuşum, Leylâ kim?
Gurbet elde aklımı da unuttum,
Sıla diye del’olmuşum, Leylâ kim?
Bahtım mıydı gözlerinde gördüğüm?
Ah, ben bana çöl olmuşum, Leylâ kim?
Bırak beni eşiğine hiçliğin,
«Elif»e vav, dâl olmuşum; Leylâ kim?