GÖNÜL ÇERAĞI
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Bülbülün bir gülde gözü kalır ya!
Yakıp da kül eyler gönül çerağı…
Mâşukun âşıkta nazı kalır ya!
Bir mecnun kul eyler gönül çerağı…
İç içe geçiyor ömrümün çağı.
Hızla örülüyor ecelin ağı,
Her hâlime düşman bu rezil hayat…
Ne masallar kaldı, ne de Kaf Dağı;
İç içe geçiyor ömrümün çağı.
Sevgiden eser yok uçup gitmiş ya!
Nice sevda baştan geçip gitmiş ya!
Canlar cânânından hayli yâd olmuş;
Gerçek sevenlerim göçüp gitmiş ya!
Sevgiden eser yok, uçup gitmiş ya!
Çile çile kahır, bölük bölük dert…
Mertlere güven yok, değil ki nâmert!
Kahpeler, kalleşler pusuda bekler;
Korkudan köşeye sinmiş her bir fert,
Çile çile kahır, bölük bölük dert…
Sevmeyen gönüller bil ki hastadır!
Zalimin zulmünden mazlum yastadır.
Şu fânî hayatta hoş sadâ var mı?
Niyazkâr’ım hasret gerçek dostadır;
Sevmeyen gönüller bil ki hastadır!