GEÇER BİLE!
ŞAİR : SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Eller ekin zamânı ekerken biçer bile,
Gelmez denen, bir anda gelirken geçer bile…
Var sanma, beklemek diye bir şey cihanda, yok;
Kervânımız devamlı, konarken göçer bile…
Bilmem zamânı, önce ne, âhir nedir? Sebep;
Günler evimde perde kaparken açar bile…
Kim derse çok sürer, sonu varken şu zulmeti,
Aydan güneş ziyâyı alırken saçar bile…
Her şey bu sır içinde olur; zor mu anlamak?
Kuşlar, yumurtadan çıkıyorken uçar bile…
Göz göz sorup da kevseri, çöllerde ey susuz,
Ârif gönül nasîbi bulurken içer bile…
Zannetme hep nefis gibi kördür bu âlemi,
Göz var ki hayrı şerri, uyurken seçer bile…
Mahşer dinarlarıyla pazar yaptır omzuna,
En son nefes, hesâbı keserken biçer bile…
Seyrî, bu ayrılıkta yanıp sabrederse can,
Cennet buyur eder de cehennem kaçar bile…
vezni: mef’ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün