EYÜP’TE ZAMAN!
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Dökülür evlerin saçaklarından,
Bir martı çığlığı Eyüp’te zaman,
Ne renkler devşirir şafaklarından…
Mehtabın âşığı Eyüp’te zaman…
Geçmiş ki, ansızın kapını çalar,
Yaşanmış ne varsa; işte burdalar!
Âh o ayrılıklar, aşklar, sevdalar…
Hâtıra sandığı Eyüp’te zaman…
Bir çınar gölgesi, bir fincan kahve,
Güneşin düştüğü Boğaz’da cilve,
Her dem hicaz makamında bir neşve…
Huzurun tanığı Eyüp’te zaman…
Tuğrası çekilmiş sultan fermanı,
Duygular mahşeri, hayal harmanı,
Bir el ömür diye sarar her ânı…
Hayatın çıkrığı Eyüp’te zaman…
Bir çocuğun annesine gülüşü,
Bir pîr-i fânînin ekmek bölüşü,
Sultan eşiğinde bir cennet düşü…
Sevgi sarmaşığı Eyüp’te zaman…
Sonsuzluk özlemi, gönül nâlesi,
Gem almaz deli tay, rüzgârın sesi,
Bir ikindi vakti, hüznün lâlesi,
Şiirin yanığı Eyüp’te zaman…