İSTANBUL’UN DEĞİŞEN YÜZÜ

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com>

Peygamber övgüsüne mazhar muzaffer şehre,
Vardım, hânelerinde bize uymayan hâl var.
Görünce gözlerimden akan yaş döndü nehre,
Sinir, öz akla hâkim; sözlerinde celâl var.

Oturdum meclisine seçkinleri dinledim.
Ağızlardan çıkanı işitince inledim.
Seviyeyi tahlile tâbî tuttum anladım,
Bugünden yarınlara; ne öğüt, ne misal var.

Tefsirci bulamadım mânâları süzmeye,
Sökülmüş çinileri Sinan gibi dizmeye,
Silkinip yeni baştan yeni mühür kazmaya,
Ne gözde yanan ışık, ne dizlerde mecal var.

Bî-haber dolaşıyor; âlimi, cevâhirden,
Tek mısra okunmuyor, nice üstat şairden,
Adı sanı romandan, destanları şiirden,
Silinmiş Sultan Fatih, ecnebîden masal var.

Millî şuurdan yoksun yetişir baba, ana,
Nefsin esiri gençlik, alkış tutar figāna.
Ata yâdigârına sahip çıkmak bir yana,
Tarihine hakaret, Avrupa’ya meyyal var.

Metrede santim kayıp, kilogramda gram,
Helâl kan ter içinde, hüküm sahibi haram.
Dolaştım çarşı-pazar, kefede aynı dram.
Kâr için her şey mubah, sokaklarda deccal var.

Ey ruhsuz kalan insan, unutma ki sen kulsun!..
Sahibini menzile götüren zarfta pulsun,
Rehberin Yûsuf olsun, Yûnus, Mevlânâ olsun,
Onların testisinde âb-ı hayat, zülâl var…