BAHAR GELECEK…
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Gündemi işgal etti,
Besmelesiz bir güruh.
Zihinleri kirletti…
Milletin gönlü mecruh…
Dokuz takla atıyor,
Soytarı makbul adam!
Aynalara çatıyor,
Perdeyi yırttı madam…
Riyâ tahta oturmuş,
Samimiyet sürgünde…
İnsafı sel götürmüş,
Vicdansızlık düğünde…
Hani villâ, nerde yat?
Bu neyin pazarlığı?
Yaşadığımız hayat,
Değerler mezarlığı…
Kasap vitrini gibi,
Cadde-sokak-ekranlar…
Ninemdeki edebi,
Güzelliği kim anlar?
Kıblesi para olmuş,
Huzurdan yana züğürt.
Sîne isyanla dolmuş,
Almaz nasihat, öğüt…
Hokkabaz âlim şimdi!
Oyun içinde oyun.
Bilsen cellâdın kimdi?
Nasıl değişti huyun?..
Çekirdeği bozdular,
Her şeyin cılkı çıktı.
Nesilleri çözdüler,
Tükettikçe acıktı…
Dünya öyle küçüldü,
Köyler bile tozuttu.
Akraba, komşu öldü!
Yasını baykuş tuttu…
Neydi «biz»i öğüten?
Fitne kapıyı açtı.
Yalnızlık, hüzün tüten,
Çorbanın tadı kaçtı…
Nursuzdan rehber olmaz,
Yol gidilmez ezbere…
Zaman kararıp kalmaz,
Şafak sökmek üzere.
Kendi özüne eğil,
Şahit olsun tarihler…
Artık kılıçla değil,
Tekbirlerle fetihler…
Çağı heyecan sardı,
Îman, ilim, ter gerek.
Zulüm nereye vardı?
Kalplere sefer gerek.
Ey müslüman çocuğu!
Bu ufuklar sana dar!
Sensin gül tomurcuğu,
Bahar gelecek bahar…