GÖNÜL SIZISI
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)niyazkar@gmail.com
Ey isyankâr nefis, feryâdı bırak!
Sabırla son bulur gönül sızısı…
Deme: «Dermanım yok, tabip çok ırak!»
Sabırla son bulur gönül sızısı…
Şu yalan dünyayı ebed mi sandın?
Vefâsız bir yâre neden bağlandın?
Sonunda kör aşkın nârına yandın,
Sabırla son bulur gönül sızısı.
Zor olsa da senin için çileler,
Tevekkül sonunda açar lâleler,
İmtihanda daha neler var neler;
Sabırla son bulur gönül sızısı.
Kader böyle ise bu kimin suçu?
Çiğ süt emmişlerin gizlidir haçı!..
Sana düz görünen, ele «ters açı»
Sabırla son bulur gönül sızısı.
Alnına yazılan levh u kalemle,
Etsen de değişmez binlerce hamle,
«Bunda bir hayır var!» dersen ezcümle;
Sabırla son bulur gönül sızısı.
Acı-tatlı birkaç andan ziyade,
Bazen süvariyiz, bazen piyade,
Evvel-âhir dolacaktır bu vâde;
Sabırla son bulur gönül sızısı.
Şüphe kurt gibidir kemirir önce,
Günahlar bitirir inceden ince,
Niyazkâr’ım kul menzile girince;
Sabırla son bulur gönül sızısı…