EDEBİ EN BAŞA KOYDUM
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com>
Sıraladım servetimi,
Edebi en başa koydum.
Hasretimi, halvetimi,
Gözde akan yaşa koydum.
Sevgiyi kendime ana,
Seçtiğimi tüm zamana,
Hoşgörüyü dört bir yana,
Nefreti ateşe koydum.
Ahlâka hep özel dedim,
Lakabına güzel dedim,
Hem ebed, hem ezel dedim,
Rütbesini paşa koydum.
Tefekkürü hacda yola,
Saygıyı her renkten kula,
Mehmed Han’ı İstanbul’a,
Malazgirt’i Muş’a koydum.
Zikir içre avazımı,
Yüce Rabbe niyazımı,
Gün içinde namazımı,
Sayılardan beşe koydum.
Kişilik saydım onuru,
Terbiye, gözümün nûru.
Kini, kibiri, gururu,
Odda kızgın şişe koydum.
Terk edip evi, barkımı,
Sana çevirdim çarkımı,
Gül’e mühürlü aşkımı,
Sürmeleyip kaşa koydum.
Muhabbeti içten içe,
Kattım Kuba’da kerpiçe.
Elimin tersiyle hiçe,
İhâneti dışa koydum.
Mânâ ummanına dalıp,
Hayattan gıybeti silip,
Gönül almayı hak bilip,
Mâsivâyı boşa koydum.
Can terk edince bünyemi,
Değiştirdiler dünyamı,
Düşüp kayıttan künyemi,
Bir dikili taşa koydum.