YERMÜK’TE ÜÇ GÜL
ŞAİR : Hakkı ŞENER hakki_0111@hotmail.com
Yermük meydanında yaralı canlar,
Toprağa sızıyor mübârek kanlar,
O gazâ vaktinde can pazarında;
Fânîden bâkîye geçilen anlar…
Huzeyfe kırbayı eline aldı,
«Bir ümit!» diyerek meydana daldı,
Ağır yaralanmış kanlar içinde;
Amcasının oğlu Hâris’i buldu…
Su içmeye hazır olduğu anda,
İkrime’nin sesi geldi bu yanda,
Dedi ki: «Bu suyu ona götürün;
Belli ki harâret fazladır onda…»
İkrime’ye vardı suyun kırbası,
Duyuldu öteden Iyaş’ın sesi,
Dedi: «Yetiştirin bunu Iyaş’a,
Daha vermemişse en son nefesi…»
Vardılar ki Iyaş, dünyadan göçmüş,
Döndüler İkrime peşinden uçmuş,
Baktılar Hâris de vuslat yolunda;
Su diye şehâdet şerbetin içmiş…
Yaralanıp susuzluktan yandılar,
Son nefeste birbirine sundular,
Muhabbet içinde uçup gittiler,
Bekā yamacına varıp kondular…
Bin sene de geçmiş olsa aradan,
Muhabbet nişânı çıkmaz şuradan…
Dilerim ki insanlığın gönlüne;
Böyle bir muhabbet versin Yaradan.