CANIMA CEMRESİ DÜŞTÜ LEYLÂ’NIN
Yusuf DURSUN yusufdursun66@yahoo.com
Leyla’yı çirkin bulan padişaha Mecnûn’un cevabı: “–Siz, onu bir de benim gözümle görün!”
Canıma cemresi düştü Leylâ’nın,
Bir görüşte ceylân gözünü sevdim…
Kalbime nakşoldu aşkı dünyanın,
Güzeller güzeli yüzünü sevdim…
Leylâ bir alevdi, kor oldu şimdi;
Can evimde biten nâr oldu şimdi,
Aldığım her nefes hâr oldu şimdi,
Aşkı nakışlayan sözünü sevdim…
Gözünden süzülen, gül oldu bana,
Dilinden damlayan, bal oldu bana,
Leylâ’dan başkası el oldu bana,
Beni benden alan nazını sevdim…
Uçurdum Leylâ’yı bîçareyim ben,
Unuttum adımı, dîvâneyim ben,
Yalnız aşk üfleyen gamlı «ney»im ben,
Hasret yollarında izini sevdim…
Leylâ’yı kızgın bir çölde aradım,
Ceylânla konuşan dilde aradım,
Lâlede, sümbülde, gülde aradım,
Mis kokulu ayak tozunu sevdim…
Bu aşkın her cevri nimettir bana,
Kanlı gözyaşlarım rahmettir bana,
Mecnûn’a dönüşüm devlettir bana;
Derdimin dermansız hazzını sevdim…
Leylâ ilk aşkımdı son aşkım oldu,
Her zerreme Hakk’ın nimeti doldu,
Can gözüm Leylâ’da Mevlâ’yı buldu;
Sûretinden geçtim, özünü sevdim…