AYAR EDİNCE YAD TELLERİMİZİ!..
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Yıllarca ateşe karşı tutarak,
Boşuna soldurduk güllerimizi…
Garbın kültürünü tek tek yutarak,
Çektik nâmahremden tüllerimizi…
Getirdiler yedik, sormadık nerden?
Düşman filizlendi dost biten yerden,
Başladı çürüme dıştan, içerden,
Ayar edince yad, tellerimizi!..
Midemiz doydukça rûhen bayıldık,
El etek öptükçe köle sayıldık,
Uğraştık ecnebî mahkûmu kıldık,
Yûnusleyin diyen dillerimizi…
Şeker, şerbet verip, bal istediler,
Hâneye girmeye yol istediler,
Haç dövmeli omuz, kol istediler,
Kaptırınca bir kez ellerimizi…
Kafalarda peruk, yüzlerde boya,
Niyetleri kıymak bu asil soya,
Önce nehirlerden gem vurup suya,
Kurutmak sonra da göllerimizi…
Biz ki bismillâhsız adım atmazdık,
Gözü yaşlı varken çekip yatmazdık,
Ölüm olsa yokluk, yine satmazdık,
İpekten çeyizlik şallarımızı…
Titreyip ayağa kalkmalı artık,
Dönüp özümüze bakmalı artık,
Fitne oyununu çakmalı artık,
Getirmeden tuşa bellerimizi.
Kıblesize asla minder sermeyiz,
Can olsa dalından çiçek dermeyiz,
Kurban oluruz da kurban vermeyiz,
Köroğlu mühürlü illerimizi…