GÖNÜL FATİHLERİ
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
“Başlasın yeni bir akın
Gönüllerin fethi yakın…”
Tuna boyundan geçen rüzgâr yeleli kısrak,
Bir canı taşıyordu; toz, dumana katarak…
Haber vardı herhâlde serhatten payitahta,
At yiğide meftundu, yiğitse meftun ata…
Gümüş kabzanın şavkı vurmada o sulara,
Mazlumların kaderi bağlı muhkem yulara…
Bir fesat kumkuması sarmış ya dağı-taşı,
Kesilmeli mutlaka fitnenin asıl başı…
Azmış kara donlular buyruk artık kâr etmez,
Ar-nâmus tehlikede kâfir bundan âr etmez…
Hünkâr olmalı dâim teb’asından haberdar,
Lâkin zaman değişmiş, otağında hâin var…
Kır at kişnerken dört yan inlerdi her kavgada,
Şimdi hüzne boğulmuş soluduğu hava da…
Kanat takmış ülkeyi uçarak geçiyordu,
Tuna dalgalarını göğsüyle biçiyordu…
Yekvücut bir can olmuş gibiydi her ikisi,
Ne yiğit ne de kır at tatmadılar yeisi…
Vakit namazlarında subaşında durdular,
Günlerce, gecelerce yorgunluğu yordular…
Onlar birer efsâne, onlar yanan kordular,
Serdengeçti aşkıyla sevgiliyi sordular…
Zulme karşı dururken, zordan daha zordular,
Gönülleri fethedip asrımıza vardılar…
Niyazkâr’ım ceddimiz; kandil kandil nurdular,
Mevlâmız’ın izniyle nice devlet kurdular…