SEN BURDAYKEN SULTANIM MEVSİM BAHARDI, YAZDI…
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Bağbanların bağları talan ettiği çağda,
Bahçelerde açanı gül zannettik aldandık.
Gözü dönmüş kuşların kanat çırptığı dağda,
Keveni tutunacak dal zannettik aldandık.
Çözemedik ağını firavunla firarın,
Yüz çevirdik hüznüne gülbank ile gülzârın.
Yüklenince sırtına dert hamalı bîzârın,
Sorumluluk yükünü tül zannettik aldandık.
Günahkâr kumaşların yıkandığı nehirde,
Paklanmaya çalıştık özden uzak zâhirde.
Kirlenmiş hayallerin taçlandığı şehirde,
Edebinden susanı lâl zannettik aldandık.
Kendi kervanlarını soyan bezirgânlarla,
Yeğledik ticareti, idamlık urganlarla.
Sevaplarla kavgalı, hayırda yorgunlarla,
Nezâket pınarını çöl zannettik aldandık
İftiralar işliyor gergefini iffetin.
Meydanlara heykeli dikiliyor zilletin.
Bedeli ödenmemiş aşklara ihânetin,
Alevsiz ateşini kül zannettik aldandık.
Dışımız sefâhati, gönlümüz sefâleti,
Yaşarken karıştırdık cehd ile cehâleti,
Tutuştu idrâkimiz unuttuk dehâleti,
Günleri haftaları yıl zannettik aldandık.
Azalınca sadaka, belâ üstüne belâ,
Çullandı üstümüze, her günümüz Kerbelâ.
Harama batmış ayak, çıkarım diyor hâlâ
Ham hayali felâha yol zannettik aldandık.
Sen burdayken Sultanım; mevsim bahardı, yazdı,
Gecenin rengi beyaz, gündüzün bembeyazdı,
Duâ hasbihâlimiz, sükûtumuz namazdı.
Her takrîr-i kelâmı dil zannettik aldandık.
Sorulunca onlar ki; benden başkası haklı,
Sır verdiler kurtuluş, boyun büküşte saklı.
Dünya denen denizde medet özürlü aklı,
Dalgaları aşacak sal zannettik aldandık.