HAYAT SAHNESİ
TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) tali@yuzaki.com
Saray arzularsın ebed hisseni,
Yazık, pek haraptır, gönül hânesi…
Hayâlinde bekler, iremler seni,
Nasıl cennet açsın, niyet tânesi?!.
Sanırsın bu devran, döner eğlenir!
Görünmez gözetmen, her iş izlenir,
Omuzlarda her an, nakış işlenir:
Yazılmakta tek tek, amel karnesi!
Şu hoyrat tavırlar, şu israf nedir?
Şu fânî için bunca masraf nedir?
Ne boş bir oyundur, ne eğlencedir,
Yaman imtihandır hayat sahnesi…
O hassas terâzî, o müthiş sırat…
O gün tartılırken bütün bir hayat…
Eğer derse mîzan, «ağır, seyyiat»,
Cehennem olur ah, kulun annesi…
Hakîkat muallâ, kelâm Tur’dadır,
Bunaltır karanlık, çözüm Nur’dadır,
Çağırmakta gökler, bekā ordadır,
Bırak burda kalsın fenâ iğnesi…
Ufuklar karanlık, kopar fırtına,
Ağır dalgalar var, biner sırtına,
Bu hengâm içinden ebed yurduna,
Nasıl varsa, Tâlî, ümit teknesi?!.
Lüzumsuz her işten kesilsin heves,
Şehâdet duyursun, o en son nefes,
Şikârın ömürdür; sadırdır kafes,
Zikirlerle dolsun yürek haznesi…
Vezni: feûlün / feûlün / feûlün / feûl
12 Şubat 2007-26 Şubat 2012, İstanbul