KAÇ KERE…

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com

Bir zaman kavruldum hicran içinde,
Mecnunca Leylâ’ya baktım kaç kere…
Âsumandan damla damla inerken,
Delice deryaya aktım kaç kere.

Firkat ateşine kaç yıl dayandım,
Gönlüme sancısı düştükçe yandım,
En parlak yıldıza içten bağlandım,
Ümitle göklerde çaktım kaç kere.

Ney gibi inleyip, sel gibi taştım,
Nice zirveleri sabırla aştım,
Ankā kanadında dosta ulaştım,
Bütün gemileri yaktım kaç kere.

Hak yolunda gidenlerle bir oldum,
Nurdan pınarlarda yunup duruldum,
Gönlümün köşküne geçip kuruldum,
Hayal âlemini yıktım kaç kere.

Cânan fermanıyla gelince nimet,
Tevekkül diledim, aradım hikmet,
Sabır taşlarıma yağınca rahmet,
Nefsin ümüğünü sıktım kaç kere.

Şefkat rahmetiyle kaç kez ıslandım,
Kabuğu kırarak özden beslendim,
İçten duygularla yâre seslendim,
Huzûrunda boyun büktüm kaç kere…

Bülbülün gözüyle bakardım güle,
Gülce naz ederdim şeydâ bülbüle,
Kervan yol alırken kutlu menzile,
Sevinçle gözyaşı döktüm kaç kere.

Ufukta ümitler dağ dağ dizildi,
Mısra mısra aşkın sırrı çözüldü,
Gözümden gönlüme yaşlar süzüldü,
Vuslatı çöllere ektim kaç kere.

Sevda ülkesinde bir ömür koştum,
Aşkın iksirini içtikçe coştum,
En saf arzuların ardına düştüm,
Günbeyli’yle çile çektim kaç kere…