TEFEKKÜR KAPISINDA…
Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com
Aşk oduna yansa bu can;
Yakın, uzak kalmaz olur!..
Şerh etmeğe kalksa lisan;
Devir, devrân almaz olur!..
Aşktır ömre, ömür deren;
Her bir işte, hikmet gören!..
Kör nefsine boyun veren,
İki âlem, gülmez olur!..
Oku, tevhid çerağından;
Mânâ devşir ocağından!..
Âb-ı hayat kaynağından;
Kanan canlar, solmaz olur!..
Arzdan Arş’a birdir adım;
Hasret «ney»i, yakar odum!..
Tefekkürde hoş maksûdum;
Menzil, makam bilmez olur!..
Dost iledir gönül alan;
Mârifetle nefse dalan!..
İkilikten, ırak kalan;
Bu hâl ile ölmez olur!..
Ehl-i irfan anlar sözü;
Özle yanar aşkın közü!..
«Dost»a çıkar gönül izi;
Giden artık gelmez olur!..
09 Ekim 2011