«YA ALIRIM İSTANBUL’U»
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Toplansın dîvan kurulsun,
Dinsin Marmara durulsun.
Şehidler şahidim olsun,
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Nur hadîsin izindeyim.
Ecdâdımın dizindeyim.
Yeni bir çağ sözündeyim.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Mâlûmun gözünde yaşım,
Duâ yağmuruyla yaşım,
Henüz yirmi birdir yaşım.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Haber edin dört bir yana,
Bilelim kim bizden yana.
Bu sevdayla yana, yana,
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Baş eğdirmeyen baş eğer.
Ayağa kalkmazsan eğer.
Vurulsun atlara eyer.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Toplar, gemiler iç içe,
İnsin karadan Haliç’e.
Ses verilsin Domaniç’e,
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Tepe, tepe koç yüzerim,
Bire kanatlı yüz erim.
Atlar denize, yüzerim.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Yıllardır bunu düşlerim.
Zaferle yüklü düşlerim.
Yetim kalır gülüşlerim.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Ahdim vardır almam gerek,
Çan yerine ezan gerek,
Söyleyemem neme gerek.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»
Kılıcını kuşan hânım.
İstanbul ebedî hanım.
Ben ki Sultan Mehmed Hân’ım.
«Ya alırım İstanbul’u,
Ya alır İstanbul beni.»