SEVDAMIZ EBEDEN SÜRER
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Ezelden ebede bir köprü kurup,
Bin bir hâtırayı derer Üsküdar…
Canlar mihrabında dîvâna durup,
Nice makamlara erer Üsküdar…
Ondadır özümün her özelliği,
Ondadır Rabbimin her güzelliği,
Sıyrılmış gururdan atmış benliği,
Yüce Sevgili’yi arar Üsküdar…
Ondan bahseyledi tarih yazanlar,
Onu vasfeyledi nice ozanlar,
Beş vakit ufkunda çifte ezanlar,
Rûhumuza huzur sarar Üsküdar…
Her köşe mâzîden altın bir yaprak,
Onda gizli sesler; mutlu, şen-şakrak,
Evliyâ yatağı bu kutlu toprak,
Mânâ âlemine karar Üsküdar…
Aziz Mahmud derler şâh-ı pervere,
Nice sultan geldi diz çöktü yere,
Yeşil Bursa nere? Burası nere?
Muammâyı hayra yorar Üsküdar…
Bülbüller meftundu vefâlı güle
Kâtibim vurgundu düşen mendile(!)
İstanbul lehçesi nâzenin dile,
İtinayla kanat gerer Üsküdar…
Hani mor salkımlı köşk bahçeleri?
Hani emsâli yok gönül erleri?
Neleri kaybettik daha neleri?!.
Hüzün üste hüzün örer Üsküdar…
Karacahmet dolu binlerce fânî
Sende yatar dedem Âşık Nihânî
Niyazkâr bu nefes dursa da ânî
Sevdamız ebeden sürer Üsküdar!..
03 Nisan 2011