ANACIĞIM
SÜKÛTÎ (Hızır İrfan ÖNDER) onderirfan@gmail.com
Âhım eritse de karşıki dağı,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Felek örse bile bin türlü ağı,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Soysalar rûhumu kendi özünden,
Sanmasınlar alev almaz közünden,
Benim kışım iyi, elin yazından,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Çiçeğim solsa da yine açacak,
Yüzüm dört bir yana ışık saçacak,
Sevgi düşmanları bir gün kaçacak,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Hazzetmem nefretten, hazzetmem kinden,
Keder bir sel olup taşsa da benden,
Ümit meltemleri esiyor dünden,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Gam yüküyle dolar gönül dergâhım,
Elem ateşiyle yakar günâhım,
Ağlayıp duruyor çeşm-i siyâhım,
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Sımsıcak sevgindi benim cennetim,
Demlenir hüzünle şimdi hayatım,
Acep sürecek mi soylu hicretim?
Kalbimde sen varsın gül anacığım…
Sükûtî’yim, oldum dertlerle hemhâl,
Ne gerçeğim artık ne de bir hayal,
Etmeyin ne olur sevgiyi ihmal!
Kalbimde sen varsın gül anacığım…