ÇANAKKALE’DEN MEKTUP
R. Mithat YILMAZ r.mithatyilmaz@mynet.com
Hatırında mı bilmem; hani kur’am çekildi,
Keyfimden havalara uçtum bir sabah anne…
O gece hamaylılar, gök muskalar dikildi,
Kınalanmış kurbanlık koçtum bir sabah anne…
Gelibolu diyorlar, uzak bir yarımada,
Dönüşüm müşkül burdan; tuzak bir yarımada,
Öp oğlumun gözünden, selâm et karıma da,
Gayrı yeni bir sayfa açtım bir sabah anne…
Anlatmak mümkün değil, yaşamak gerek bunu,
Kıyâmet miydi kopan; mutlak dünyanın sonu!..
Düşman siperlerine -görmeliydin oğlunu-
Ölüm cehennemleri saçtım bir sabah anne…
Neydi Kocaçimen’de, o gün Conkbayırı’nda,
Delikanlı çağımda, ömrümün baharında…
Yaşasaydım koşardım çağırsalar yarın da,
Hayatı kaç kez ölçtüm, biçtim bir sabah anne…
Geçip kendi karşıma bir halvette dedim ki;
Dayan, yılgınlık olmaz; lâkin yokluk, n’edim ki!
At atığından arpa ayıklayıp yedim ki…
Tükenmişti mecalim, açtım bir sabah anne…
Tasa etmesin ceddim; şerefim, şânım ile,
Bin bir kaleye bedel azîm îmanım ile,
«Çanakkale geçilmez!» yazarak kanım ile,
Vatan uğruna candan geçtim bir sabah anne…
Müjdeler olsun annem, olacaktır haberin,
Göğsümde güller açtı önünde tam siperin,
Kanatlandım o anda katına Peygamber’in!
Cennetten âb-ı hayat içtim bir sabah anne!..