YANAR KAVRULURUM «HÛ» DİYE DİYE!
Hadi ÖNAL hadional@mynet.com
Gönlümün arzusu bir ince çizgi,
Döner kavrulurum «hû» diye diye!
Dudağımda tekbir, yürekte ateş;
Yanar kavrulurum «hû» diye diye!
Aşkın deryasında mim olmuş erim,
Gizlim yok kimseden, üryan gezerim.
Şahittir gök kubbe; keremdir, Kerim,
Donar kavrulurum «hû» diye diye!
Tutunmam boşluğa her demim yeni,
Arar her bir zerrem bendeki beni,
Hâlâ gölge diye tutturan teni,
Kınar kavrulurum «hû» diye diye!
Sevgi, mutlak değer, odur can öğe;
Açarım kalbimi ben o gerçeğe.
Seherlerde açan masum çiçeğe,
Konar kavrulurum «hû» diye diye!
Öper yüreğimi bir serin rüzgâr,
Yüklenen buluttan bereket yağar,
Fukarâ gönlümde ne âlemler var,
Siner kavrulurum «hû» diye diye!
El açtım Allâh’a sevgiden yana,
Girsin ok sadağa, kılıçlar kına,
Yavan ekmeğimi aşkın aşına,
Banar kavrulurum «hû» diye diye!
Medet mi? Beklemem; poyrazdan, samdan.
Ayrılmak ne mümkün bütünden, tamdan.
Ayaklar altında alçacık damdan,
İner kavrulurum «hû» diye diye!
Gönlümün arzusu bir ince çizgi,
Döner kavrulurum «hû» diye diye!
Dudağımda tekbir, yürekte ateş;
Yanar kavrulurum «hû» diye diye!
08 Ocak 2011, Elazığ