ZAMAN!.. ZAMAN!..

M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com

Karga toprak eşeler ne de sefildi zaman!..
Kābil’in avucunda kandan sebildi zaman!..

Verilen söz çiğnenip katledilince deve,
Âd kavmini yok eden yakıcı yeldi zaman!..

Ehl-i Nûh’un gemiye alındığı sırada,
Yeryüzünü tûfâna çeviren seldi zaman!..

Çağ cehâlet çağıyken, nur Muhammed doğmadan,
Şehvetin kucağında, bakılan faldı zaman!..

Gün geçtikçe düşmanlık, kin, nefret boy atarken,
Her taraf alev alev, sevgiye çöldü zaman!..

Kızları diri diri kızgın kuma gömdüğü,
Fakirin mahremine, uzanan eldi zaman!..

Hayatı dünya sanıp, âhiretten habersiz,
Yaşayan Kārun’ların gözünde maldı zaman!..

Hira Mağarası’na, Hakk’ın emri inince,
Küfür duvarlarını vahiyle deldi zaman!..

Oğlunu sütanneye verince Âmine’nin,
Gözünde karardı gün, o anda soldu zaman!..

Hem anneden, babadan öksüz koyup Ebva’da,
Sonsuzluğa kıvrılan dikenli yoldu zaman!..

Ebû Tâlib, Ahmed’i sakınırken bülbülden,
Kör Leheb’in ağzında ağulu dildi zaman!..

«O dediyse doğrudur.» mîrâcı tasdik eden,
Sıddîk-ı ekber ile sıdkını buldu zaman!..

Sâve Gölü kururken, kisrâlar yıkılırken,
Nebî’nin dudağından süzülen baldı zaman!..

Hamd ile filizlenen hurma bahçelerinde,
Bin türlü lezzet yüklü, gövdede daldı zaman!..

«Allah bir» ikrarında taşlanınca Peygamber,
Zeyd’in gözyaşlarında Tâif’te öldü zaman!..

Necâşî diyarına mü’minleri götüren,
Atların ayağında inleyen naldı zaman!..

Ebû Cehil Mekke’de gülleri kanatırken,
Muhâcirle Yesrib’de ipekten şaldı zaman!..

Rüsvay edip inkârı, Rasûl’ü tasdik için,
Gökte yıldızı, ayı, ikiye böldü zaman!..

O’nun merhametiyle katı buzlar eridi,
Saçını sıvazladı, yetime güldü zaman!..

Zulüm zirve yaparken Hüseyin’le, Zeyneb’e,
Kerbelâ feryat-figan nedense lâldi zaman!..

Bu devir ki merhamet, elinde insafsızın,
Hançer olup mazlumun kalbine daldı zaman!..

Çakal sürülerinin bilenmiş dişlerine,
Nefes borularından asılı kaldı zaman!..

Denizde çırpınana, gülüp geçmekte âdem,
En asil vicdanlara zehrini saldı zaman!..

Süslü-püslü görünüp, en sonunda ahlâkın,
Hayâ bendini yıktı, ârını aldı zaman!..

Esas gayeden uzak, hep serâbın peşinde,
Tükettiği ömrünün sonuna geldi zaman!..