ŞU DÜNYAYA KUL OLMA!..

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com

Gel nefsine aldanıp,
Şu dünyaya kul olma!..
Ömrünü bitmez sanıp,
Şu dünyaya kul olma!..

Ata, dede, yâr nerde?
Her biri kara yerde.
Bir gün iner son perde,
Şu dünyaya kul olma!..

Gam, sevinç, devir devir,
Gönlünü «Bir»e çevir,
Rabbin Rahmân, Rahîm’dir.
Şu dünyaya kul olma!..

Gelmez giden tek bir an,
Şükredip Hakk’a dayan,
Gafil olma, tez uyan,
Şu dünyaya kul olma!..

Sanki var da yok gibi,
Meşakkati çok gibi,
Gözü doymaz tok gibi,
Şu dünyaya kul olma!..

Can durmaz ebed tende,
Mevlâ’ya sığın, sen de,
İyi anıl gidende,
Şu dünyaya kul olma!..

Gül kokar gül kurusu,
Duru akar duru su,
Varsa Allah korkusu,
Şu dünyaya kul olma!..

Boşa yorma nefesi,
Benlik de neyin nesi?..
Kırıp at, ten kafesi,
Şu dünyaya kul olma!..

Velvele düşmüş câna,
Niyazkâr’ı kim ana,
Dönüş O’nadır, O’na,
Şu dünyaya kul olma!..