ÜSKÜDAR’DA BİR AKŞAM
Zahit GENÇ zahitgenc@gmail.com
Ben böyle bilmezdim seni Üsküdar,
Bu akşam canlandı gözümde mâzin.
Düşündüm geçmişi sabaha kadar,
Geçmişi unutmak ne kadar hazin.
Akıyor dört yana bir insan seli,
Ne gelenler ağam, ne giden paşam.
Toplarken her yanı akşamın eli,
Bir rüyaydı sanki burada akşam.
Bir dost gibi sardı Üsküdar beni,
Gönlümde bir sevinç, rûhumda huzur.
Cem olmuş burada eskiyle yeni,
Akşamın rengiyle karşımda durur.
Bu sevgi nedendir? Bu sevgi niçin?
Anladım Üsküdar mânevî koldur.
Gönlümde bir yer var Üsküdar için,
Şerefli mâzîme uzanan yoldur.
Ha battı batacak güneş ufukta,
Çırpınıp dursa da şu anda deniz
Uyanır Üsküdar her gün şafakta,
Ey güzel semt her dem seni severiz!
Her akşam böyleysen canım Üsküdar,
Dilerim her zaman böyle güzel kal!
Sarsın gönlümüzü mânevî esrar,
Anlatamaz seni şiir ve masal.
Yerlerde insanlar, havada kuşlar,
Hepsinde bir umut, hepsinde telâş.
Tıklım tıklım dolu düzler, yokuşlar,
Gül bana Üsküdar, gül yavaş yavaş.
İskele önünde bir kutlu cami,
Gül yüzlü müezzin, nur yüzlü imam.
Geçmişten bu güne yol alır gemi,
Göründü Üsküdar yolculuk tamam.
Hüdâyî Vakfı’nda bir güzel velî,
Doldurdu gönlümü mânevî hazla.
Görmedim bu kadar seni neşeli,
Şen olsun Üsküdar baharla, yazla.