MÜBÂREK BAŞLARI
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
O husûsî yüce bir gonce idi,
Ve O’nun her şeyi kadrince idi.
Başı pek tatlı büyükçeydi O’nun,
O kadar hoş idi, varlık meftûn!
Yaratan çünkü «Habîbim» diyerek,
Bir yaratmış ki, fedâ ins ü melek!
Görse bir göz, o mübârek başını,
Kimseler durduramaz gözyaşını.
Nûru hâlis, lekesiz bir dolunay,
Görenin gönlü olur aşk ile nây!
Ne muallâ o mübârek baş ki,
Mest edip döndürüyor eflâki!
Tâ ezelden nice yollar dürerek,
Koşuyor nûruna insan ve melek!..
Vezni: feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)