YETER!
İhsan KARİP ihsankarip@hotmail.com
Çekemem kahrını ben gayrı gönül,
Daldan dala gezip konduğun yeter!
İllâ seveceksen mâbûdunu sev,
Beyhûde aşklarla yandığın yeter!
Can olsa da aşkına biçilen paha,
Gerseler de bir gün tutup çarmıha,
Öyle bir yan ki hiç sönme bir daha,
Tutuşup tutuşup söndüğün yeter!
Kavrulsun yüreğin erisin beden,
Aşk, rûhunda kalsın; çürüsün beden,
O yangınla Hakk’a yürüsün beden,
Ayazlarda üşüyüp donduğun yeter!
Rabbim kitabında öyle emretti,
«Aldatmasın sizi dünya nimeti»
Bırak bir kenara hırsı, şehveti,
Arzularını aşk sandığın yeter!
Ne istiyorsa hep dünya yurdundan,
Neler çektin düşün onun derdinden,
Bunca zaman koşup durdun ardından,
Nefsine aldanıp kandığın yeter!
Kim ermiş maksûda nefs tarafında,
Bırak nefsi yer tut Hakk’ın safında,
Güneş durur iken mum etrafında,
Pervâne misâli döndüğün yeter!
Zikri zımpara et kalbin pasına,
Salât, selâm gönder yârin hasına,
Dal artık hakikat aşk deryasına,
Bulanık göllerde yunduğun yeter!
Bundan zerre kadar yoktur ki kuşku,
O’nu seven tadar hakikat aşkı,
Sana bahşedilen güzîde köşkü,
Beşerin emrine sunduğun yeter!
Yanmaksa muradın aşkın odunda,
Fânî etmelisin kendini O’nda,
Bulmak istiyorsan cânânı canda,
«Esfelîn» katına indiğin yeter!