DESEM SÖZ OLUR
Hadi ÖNAL hadional@mynet.com
Söz olur da canım, canım söz olur;
Yanar, kavrulurum içim köz olur.
Salmışım sevdamı ben bir güzele,
Güzel hançer vurur; yâr, göz göz olur.
Şu koca âlemde bir başınayım,
Günün ışığına hasrettir ayım,
Dertler katmer katmer; gamlar da bayım,
Uğurlarım kışı, döner güz olur.
Tek telli tuvalim kurşunî renkli,
Dükkânım talanda bomboş terekli,
Umut titrek bir mum, üşür sürekli;
Kadife bildiğim, solar bez olur.
Yarım kaldı bestem; gönül târumâr,
Küser yalnızlığım; kuytu yer arar,
Kime ne diyeyim verilmiş karar,
Ben azalsın derim, artar yüz olur.
Beni böyle yakan yanmasın nâra,
Yok ki bir yârenim yaramı sara,
Anlatsam derdimi taştan duvara,
Duvarda nem susar, donar buz olur.
Yürek vadim sisli, tipi dört yandan;
Bin el boğazımda; «Geç» diyor; «Candan»
Tek bir isteğim var benim cânandan:
«Sus!» diyor; «Söyleme, sonra söz olur.»
Söz olur ya canım, desem söz olur;
Yanar, kavrulurum içim köz olur.
Salmışım sevdamı ben o güzele,
Sussam bana yazık, desem söz olur.