GÖSTERİŞTEN KAÇIN!
Ahmet ARSLAN
Riyâ tablosunu bin bir hileyle,
Gönül duvarına çakar riyâkâr,
Gösterişli, ihtişamlı diliyle,
«Desinler» tahtına çıkar riyâkâr!
Önemi yok mu bugünün, dünün?
Derdi övünmektir, iğne sözlünün!
Yarını yoktur ki ikiyüzlünün!
Ahretini yakar, yıkar riyâkâr!
İkiyüzlü insan, takdir alır mı?
Gösterişten de hiç; geri kalır mı?
Amel başka, niyet başka olur mu?
Zararın odunu yakar riyâkâr!
«Desinler» diyedir bütün çabası
Ona göre övünç, hizmetin hası!
Gösteriştir «hayırların» belâsı;
İki yüzü ile akar riyâkâr!
Arslan Ahmet; riyâ «ameli» siler;
Övüldükçe nefsi boşuna güler!
Bilmez ki yaptığı «hayır»ı eler,
Mahşerde hiçliğe bakar riyâkâr!