UYAK VE KAZIK
M. Faik GÜNGÖR
Ateşte kıvranan sıtmalı hasta,
Zemherî ayını yaza benzetir.
Tatlıcı geçinen acemî usta,
Güllâçta şekeri tuza benzetir.
Olursa insanlar nefsin esiri,
Çeyreğe eş sayar bütün kesiri.
Reklâma paçavra eder nesiri,
Şiirde kekliği kaza benzetir.
Kendini tanımak her işin başı,
Allah göz üstüne işlemiş kaşı.
Benlik aynasına müptelâ şaşı
Damlada deryayı aza benzetir.
Söz eder budala, dağlardan yüce,
Dağlar ki varılmaz ondaki güce.
Aklını gurura yem eden cüce,
Cibril’in vahyini naza benzetir.
Varlıkta ölçüyü görmezse gözler,
Toplumda kargaşa çıkarır sözler.
Kağnının sesine mahkûm öküzler,
Hüzzamı, hoyratı caza benzetir.