BİRİ SENSEN… BİRİ DE BEN…
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)
Bunca düşü hayra yoran,
Biri sensen… Biri de ben…
Var mı dostça hatır soran?
Biri sensen… Biri de ben…
Toprak yuttu nice canı,
Göçüp gitti saray, hanı,
Gerçek seven yüce hânı,
Biri sensen… Biri de ben…
Mücrim kuluz lâkin biz de,
Nefs belâsı saklı özde,
İkrar kılan ezel sözde,
Biri sensen… Biri de ben…
«Ben» dediysem «ene» değil!
Boş konuşan çene değil,
Bire teslim, bine değil!
Biri sensen… Biri de ben…
Kaptan kaba dolup taşan,
Hak’tan alıp halka koşan
Niyazkâr’ım aşkla coşan
Biri sensen… Biri de ben…