DEVRAN İÇİNDE!..
Rıfat ARAZ
Mürşidim aşk imiş, hakikat yolum;
Okudum ben beni, bir cân içinde!..
Yakası yırtılmış garip bir kulum;
Bu ömrüm geçmesin zindân içinde!..
Her nefes elendim, her an sınandım;
Mârifet çarkında, aşka boyandım!..
Âlemi şerh eden nutfede yandım;
Yandım bu esrarla ummân içinde!..
Yâ Rab kerem eyle, sabır ver bana;
Hasretim tutuştu, od saldı cana!..
Andolsun sabaha, asra, devrana;
Derdime dert kattın dermân içinde!..
Bilmem, bu varlıkta var mı ki dengim?
Yetmiş bin hicâba sinmiş âhengim!..
Her iki âleme, yansımış rengim;
Daldım bu hikmete irfân içinde!..
Halvette inceldim, çilede doldum;
Nefsimi aştıkça, kaç nefsi buldum!..
Bir zikrin hâlinden hayrette kaldım;
Döndükçe her zerrem, devrân içinde!..
En yakın, en uzak, içimde benim;
O ezel, o ebed göçümde benim!..
Bu aşkla tutuştu yandı bedenim;
Buldum öz canımı Kur’ân içinde!..