EY NEBÎ!
Zahit GENÇ
Şu ömrümde bir defa, görsem rüyada Sen’i,
Gönül bahçem şenlenir, solmaz çiçekler açar.
Bütün mü’minler kutlar Sen’i candan seveni,
Sen’i seven gönüller, mutluluktan uçarlar.
Dünya Sen’le nurlandı, hayat değer kazandı,
«Âlemlere rahmetsin!» Ne güzelsin ey Nebî!
Söylediğin her söze tüm ümmetin inandı,
Sen’sin tüm âlemlerin yaratılış sebebi.
İnsanlığa rehbersin ey Rabbimin Habîbi.
Sen’i seven bahtiyar, sevmeyenler nasipsiz.
Derdimize dermansın ey gönüller tabîbi,
Mahşer günü bırakma bu ümmeti sahipsiz.
Gül yüzünün sembolü, mis kokulu gonca gül,
Şeref verdi dünyaya gül kokulu bedenin.
Mutlak Sana âşıktır, îman dolu her gönül.
Kalbi huzurla dolar Sana salât edenin.
Güneş bile doğmazdı gelmeseydin dünyâya,
Kararırdı vicdanlar, kaybolurdu insanlık.
Parlamazdı yıldızlar, kavuşmazdı ziyâya
Yeri-göğü kaplardı zifirî bir karanlık.