DEDELER VE TORUNLAR

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

M. Faik GÜNGÖR

Ömrünü pınarda tüketme boşa.
Dibi delik testi dolmaz demişler.
Az konuş, sözlerin taç olsun başa.
Fazlası yalansız olmaz demişler.

Sırrını vermezse mihrap imama,
Gönüller dönüşür bir isli cama.
Dedeler torundan gül bekler amma,
Arpa eken buğday almaz demişler.

Kocaman lokma ye, koca söyleme.
Nefsi söyleyene hoca söyleme.
Kusur boyadaysa, sacı söyleme.
Gıybet bilmeyen dil, solmaz demişler.

Düşersen suç senin, görme iteni.
Kaybettiğin yerde ara yiteni.
Tepeler ardında olup biteni,
Ağlar gözle gören, gülmez demişler.

Öfke ateşini idama çekin.
Sabır tarlasına sevgiler ekin.
Kırağı tatlıya kâr eder lâkin
Acı patlıcanı çalmaz demişler.

Kork bedduasından kalb-i selîmin.
Ateşten kamçıdır âhı âlimin.
İner suratına, elbet zâlimin,
Ettiği yanına kalmaz demişler.

Kan vardır indikçe küfrün özüne.
Birbirinden farksız, aynı düzine.
Güvenme onların sahte yüzüne.
İt itin izini bulmaz demişler.