ÂLEMLER DÜRÜLÜ SENİN İÇİNDE
M. Faik GÜNGÖR
Kendini tanırsan küçük değilsin,
Âlemler dürülü senin içinde.
Her göze, görünen açık değilsin,
Gizli hazinesin tenin içinde.
Sen ki meleklerin secde ettiği,
Tek nutfeden renk, renk çiçek bittiği,
İlmin çözemeyip çekip gittiği,
Sırlı muammâsın genin içinde.
Bezm-i Elest’teki sözün adına,
Yaratılıştaki özün adına,
Dünyaya sevdalı gözün adına,
Damladan deryaydın cenin içinde.
Gün doğar güzele hem de çirkine,
Fırsatlar müsâvî sevgi ve kine,
Yüklersen kusuru hep ötekine,
Erir tükenirsin benin içinde.
Arınmada çile, ateşle tanış,
Pişene dek tütsün, sürsün bu yanış,
Beklenmedik anda başlar uyanış,
Sabr-ı cemildeysen dinin içinde.
Verilene şükret isteme fazla,
Mârifet; bollukta yetinmek azla,
Gözlerimde yaşla, içli avazla,
Teslim oldum «Bir»e binin içinde.