MENZİL UZAK DEĞİL
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI)
Yorgun yüreğimde düğümlenir sır,
Düşlerim hayıra yorulur elbet…
Ümitlerim bir bir şafağa yansır,
Gönül yaraları sarılır elbet.
Gönül güle âşık olmuş bir kere,
Hicran ateşiyle düştüm sefere,
Bülbülün gözüyle bakınca yere,
İbrahim sofrası kurulur elbet.
Hakikat yolunda çekilen çile,
Sabır nimetiyle gelmez ki dile,
Zaman kıskacından yol aç menzile,
Menzil uzak değil varılır elbet.
Yüreğin elinde öne koşunca,
Rahmet gibi yağıp, selce coşunca,
Kabaran duygular dışa taşınca,
Bir hasat mevsimi derilir elbet.
Kabaran denizin görünmez dibi,
Unutmaz katreyi kudret sahibi,
Ummanı özleyen bir damla gibi,
Ümit kapısından girilir elbet.
Aşk ile yarına çevir yüzünü,
Asrın idrakine söylet sözünü,
Buzlara tırnakla çizsen izini,
Gün gelir de ecri verilir elbet.
Günbeyli’yim dâim taze nefesim,
Gönlümün figanı oldu hevesim,
Görünmez dumanım, duyulmaz sesim,
Nefsin zincirleri kırılır elbet.