GAZEL
Harun ÖĞMÜŞ
Sen gönlümü gölgen gibi ardınca yedersin,
Ben yurt ederim; nerde boyun, gölgeni sersin!
Hayran bırakırsın yürüsen servi boyunla,
Her lâhza gülistanda olur güllere dersin.
Mü’min seni elbette sever kâfir isen de;
Çok kâfiri küfrün ile sen mü’min edersin!
Gamzen acımaz öldürür, aşkınsa diriltir;
Yaktıkça kül etmez nice bir nâr-ı Sekar’sin!
Hârun; selefin, derdi, bağından yine güller;
Erbâbı olan koklasın, elden ele versin!
Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün