MAHZUN ŞEHİR

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

Memduh CUMHUR

Bosna’da bayram sabahı, rüzgâr amansız bugün,
Gün ağarırken güneşin rengi değil, kan gelir.
Göklere dek her yeri baştanbaşa kaplar hüzün.
Eski şadırvanda sular gitgide sessizleşir.
Rüzgâra bîgâneleşir yaşlı çınarlar bile,
Gölgesi kaybolmaya yüz tutmuş ağaçlar ile,
Hayli zamandan beri gönlüm gibi mahzun şehir.

Sonsuza dek senden uzaklaştığı gün, kaç erin,
Gözlerinin nûru söner sönmesin îman diye.
Son ışık âlemdeki son perdesidir mahşerin.
Şevk ile düşmekte şehidler yola gufran diye,
Nurlu tecellîlere dönmekte şadırvan sesi;
Bekliyor etrâfını sardıkça hüzün gölgesi,
Bosna’da bayram sabahı bizleri kurban diye.

Vezni: müfteilün / müfteilün / müfteilün / fâilün