YETMİŞ YAŞIN DEDİRTTİKLERİ!
Memmed ASLAN
Sağımdan-solumdan çarpıyor ölüm,
Yaş yetmiş, iş bitmiş, daha ne kaldı?!.
Elekten geçenim, hayır amelim,
Üstünde kalanım, bahane kaldı!.
Hâlâ çözülmemiş gör düğün derdim;
Kök atıp sînemde gördüğün derdim,
Ben zillet çektikçe gördü gün derdim;
Zulmet bana düştü, nur ona kaldı…
Üç nefes, beş nefes… kala-kalmaya,
Üzükmek istemir ilme-ilmeye.
Arzular çin olsa, ne var ölmeye?!.
Bilesen bu dünya şâhâne kaldı…
Dünyanı daralttım bu yetmiş yılda,
Beni yetmiş defa öğütmüş yılda,
Bozardı üzüme al da yaşıl da,
İnsaf-mürvet, yine sübhane kaldı.
Harf öğret âlime, yol göster Güne!
Aydan da bölge al-çala mülküne!
Kopart yıldızları, doku kürküne:
Daha beledçilik gör sana kaldı…
Dağlar tepe oldu, deryalar damla…
Azmanlar devrildi beş-on adamla.
Dünyalar fevt oldu bir aklı hamla,
Ülkeler guldura, korsana kaldı.
Rezalet ortada meydan sulayır,
Koyun şîre dönmüş, kurt parçalayır,
Kuzuyla cellâdı, oğulsan ayır!..
Gerçekler savruldu, efsâne kaldı.
Öz elimle kökten çaldım sazımı…
Bilmece üstünde yazdım yazımı,
Şi’rimin bağrında aktar yozumu!
Bir para sözlerim pünhana kaldı…