VEFAKÂRLARA…
CELİL (Halil GÖKKAYA)
-Vefa’nın vefalı eczacısı Ülkü TERZİOĞLU’na-
Allâh’ım ne oldu bize?
Sözler vefasız vefasız…
Selâmet ver gönlümüze,
Özler vefasız vefasız…
Vefa bir semt adı kalmış,
Yerini bencillik almış…
Menfaatten yana dalmış,
Gözler vefasız vefasız…
Dostluk ateşi mi sönmüş,
Nankörlük mü asıl yönmüş?
Hep dünyaya doğru dönmüş,
Yüzler vefasız vefasız…
Büyükler, küçüğü yutmuş,
Komşu komşuyu unutmuş!
Yalnızlığı makam tutmuş,
Sazlar vefasız vefasız…
Kardeşlik arkı açıktı,
Seneler bendini yıktı,
Mevsimler hayırsız çıktı,
Yazlar vefasız vefasız…
Vefakâr geçse serinden,
Vefasız kalkmaz yerinden.
Hâtıralar ta derinden,
Sızlar vefasız vefasız…
Celil söyle: «Biz ne yaptık?»
Bu taş kalbi nerden kaptık?
Bir bilinmez yola saptık,
İzler vefasız vefasız…