SÖZ OLSUN
M. Faik GÜNGÖR
«Çökmedikçe mavi gök» çürümedikçe toprak,
Dürülmedikçe dağlar, yerlerinden koparak,
Asra yemin olsun ki, sabrımızdan saparak,
İhanetin kolları, dilleri burulacak,
Bilinsin bu gemiyle, sonsuza varılacak!
Sıyrıldı mı kılıçlar; «Bismillâh!» deyip kından,
Hangi sebep caydırır, yiğitleri akından?
Yağıp yutmadan arzı, yeni bir tufan kandan,
Daha büyük şölene, kazanlar kurulacak,
Bilinsin bu gemiyle, sonsuza varılacak!
Kanat indirir rüzgâr, gezdiğimiz her yerde,
Yatak değiştirir su, aktığı derelerde,
Baş koyduğumuz bayrak, namustur berelerde,
Toprak şehid kanıyla karıldı, karılacak,
Bilinsin bu gemiyle, sonsuza varılacak!
Gül açar gülmemize, yer çatlar nâramıza,
Dünya toplanıp gelse, az gelir daramıza,
Düşman türlü fitneyi, soksa da aramıza,
Bulandırılan deniz, gün gelip durulacak,
Bilinsin, bu gemiyle, sonsuza varılacak!
Her insana merhamet, şefkatle bakıldığı,
Dört bir yana adalet sancağı çakıldığı,
Beş kıtanın üçüne kelepçe takıldığı,
Çağlardan bu milletin künyesi sorulacak,
Bilinsin bu gemiyle, sonsuza varılacak!
Bindiğimiz atların yeleleri alevden,
Aslanlarla güreştik, olmaz korkumuz devden,
Son şehîdin tabutu, çıkmadan en son evden,
Zamana altın neslin, damgası vurulacak,
Bilinsin bu gemiyle, sonsuza varılacak!