SONSUZLUK YANKISI
O. Olcay YAZICI
Muhteşem bir şehrâyin, dervîşânın meseli,
Yakamozlu sularda titreşen ışık seli…
Diriltiyor zamanı, mehterânın gülbankı,
Uğulduyor kubbede; esrarlı, derin yankı…
Kutsî mâbed içinde, eşyanın mecaz hâli,
Gülün sûfî kokusu: sanki cennet misâli…
Kıyâmete dek kāim, kelâm/kılıç/Süleyman
Adalet sarsılınca, sarsılır bütün cihan!..
Şerh ediyor sessizce, âyetler bilinmezi,
Hüsn-i hat çizgisinde, ezel-ebed sentezi…
Mermerler bulut gibi, gökyüzüne ağıyor,
Semâdan kalbimize nur çizesi yağıyor…
Yeditepe üstünde şavkıyor revnaklı tan,
Selâmlıyor dîvânı; heybetli, ulu sultan…
«Âyînedir bu âlem!» öyle bil, öyle inan,
Aşkın ibdâ gücünü, taşa nakşetmiş Sinan…
Mekân semâzen gibi katılıyor şölene,
Esefli bir elemdir, ağıt yakmak ölene…
Ebediyet mülküne, akıyor her sâniye,
Saadet müjdeliyor câna, Süleymâniye…