KURTARIN BENİ BENDEN
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ)
Vehimler mücrimin dinmez sancısı
Ne şimdi ne sonra terk eder onu!
Her iki âlemin mutlak hancısı
İdrak et ezeli, anla der sonu!
Canlar tenlerinde muallâk durur,
Nasıl duruyorsa eşya yerinde
İnançsız yürekler şüpheyle vurur,
Azaplar günahın eş değerinde…
Bilmem hangi vakit, hangi mahalde?
Arayıp dururum varlığı yoktan,
Uyur uyanığım mahmur bir hâlde,
Korkarım azığım tükenmiş çoktan.
Hâlim böyle iken nere giderim?
Yüküm evvelinden haylice ağır,
Niyazkâr niyazsız iflâs ederim,
Bedenim kötürüm, rûhum kör-sağır!