MERSİYE -Rahmetli Hocam Âmil ÇELEBİOĞLU’ya-
SEFERÎ (Nejat SEFERCİOĞLU)
Dil tesellî bulmuyor ah gitti cânan n’eyleyim,
Gitti gelmez bildim artık derde derman n’eyleyim,
Hem yetimdir hem de öksüz ilm ü irfan n’eyleyim,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Âteş-i Mevlâ’da yanmış nây-ı Mevlânâ idi,
Mesnevî’nin cevherinden damlayan mânâ idi,
Dâimâ ilmiyle âmil bir dil-i dânâ idi,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Her ne var âlemde âşık mahzar-ı Allah diye,
Çırpınırdı kuşça cânı nûr-ı Beytullah diye,
Yalvarırdı «Kıl şefâat yâ Rasûlâllah!» diye,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Can verirmiş mürde lâfza san dem-i Îsâ imiş,
Tâlibân-ı ilm için yollar açan asâ imiş,
Darda kalmış fülk-i câna gönlü bir mersâ imiş,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
«Hû!» deyip göçtü cihandan râh-ı ilmin rehberi,
Şimdi boş kalmıştır artık pîr-i şerhin minderi,
Binde bir gelmez yazım ah geçse yüz yıl, benzeri,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
«Yol açıldı, gün bu gündür gönderin illâ!» demiş,
«Dehre sultân ol!» demişler; «İstemem aslā» demiş,
Can verirken son nefeste; «Lâ» ile «İllâ» demiş,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Âh edip inler bugün yâran vakitsiz fevtine,
Kıldılar gāib namâzın gitti cennet semtine,
Fâtiha, Kevser ve Ahkāf oldu târih mevtine,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Bülbül-i şeydâsı uçmuş bî-nevâ dünyâ bugün,
Gelmez artık eski günler bir güzel hülyâ bugün,
Gönle Hayrânî’yle sohbet ey Sefer rûyâ bugün,
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Boş çevirme dergehinden cânımız, Cânâ, gelen!
Yâ Muhammed, kıl şefâat yâr-i müstesnâ gelen!
Cennet-i Firdevs’e lâyık bir gül-i rânâ gelen!
Şimdi elden gelmiyor takdîre isyan n’eyleyim!
Dağlıyor bir kor kesilmiş nâr-ı hicran n’eyleyim!
Vezni: fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün