ÖLÜM MELEĞİ
Salih Zeki MERİÇ
Ölümün karanlık hayali bir gün,
Gözbebeklerime hoyratça çöker.
Mutluluk yıllardır gurbette sürgün;
Karanfil misali boynumu büker,
Ölümün karanlık hayali bir gün.
Perdeler kapanır gölgeler geçer,
Bir uğultu yırtar gök katlarını,
Kurbanlar içinden bir kurban seçer;
Sürer üzerime, kır atlarını,
Perdeler kapanır gölgeler geçer.
Ölümün meleği, ölüm meleği,
Ne tatlı yüzün var ah senin öyle!
Keder siyahından beyaz gömleği,
Nasıl dokuttun ah bana da söyle!
Ölümün meleği, ölüm meleği.
Bir fecir vaktinde seni beklerken,
Ansızın geldin de kapımı çaldın,
Ne kadar sadıksın, ahdine derken;
Sormadan hâlimi, canımı aldın,
Bir fecir vaktinde, seni beklerken.
Söndü hayatımın kızıl güneşi,
Kaydı gökyüzünden benim yıldızım,
Gurbetmiş ölümün biricik eşi;
Uzunca tabutta işte yalnızım,
Söndü hayatımın kızıl güneşi.