AĞLAMA ANAM

İhsan KARİP

Bir operasyon var, gönüllüyüm ben,
Bilinmez; ya döner, ya dönmez giden.
Ayırırsa ecel bu canı tenden;
Yas tutup karalar bağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Kapanırsa gözlerim sılama hasret,
Bir daha yüzünü görmezsem şayet,
Kaderi Mevlâ’ya etme şikâyet;
«Ah!» çekip sîneni dağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

O yüce hakkını helâl et bana,
Bilirim, ödenmez borcum var sana,
Yanılır mı vatana verilen cana?!
Yas tutup karalar bağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Saklıysa namlunun ucunda ecel;
Sebeptir yalnızca, tetik çeken el.
Sakın ha olmasın gözyaşların sel.
«Ah!» çekip sîneni dağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Bir kahpe kurşunla vurulur isem,
Kutsal bayrağıma, sarılır isem,
Vatana hediye verilir isem,
Yas tutup karalar bağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Kan ile vatan olurmuş toprak,
Vatan ağacında bu can bir yaprak,
Uğruna düşerse, düşsün be bırak,
«Ah!» çekip sîneni dağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Bu vatana nice canlar verildi,
Her karışı kanlar ile yoğruldu,
Derlerse ki bir gün; «Oğlun vuruldu!»
Yas tutup karalar bağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..

Herkes şehidliğin kadrini bilmez,
Her isteyene o makam verilmez,
Mevlâ’m buyurdu ki; «Şehidler ölmez!»
«Ah!» çekip sîneni dağlama anam!..
Oğlum öldü diye ağlama anam!..