KIRKA YARILIR KIL TEZGÂHIMIZDA
M. Faik GÜNGÖR
Aslım toprak ve su, böyleyken niçin,
Sarayda kalıyor desinler bize?
Varsın da bilmezler bir leke için,
Ummana dalıyor desinler bize!
Hapsettik nefreti, yaktık amaçta.
Sevgiyi tuğ ettik, geçmişi aç da.
Rasûl çölde büyür, vahiy yamaçta.
Sahrâdan geliyor desinler bize.
Cevheri insanda aradık durduk.
Bundandır otağı gönülde kurduk.
Bir ışık bulmaya seneler yorduk.
Ağırdan alıyor desinler bize.
Uğramaz yolumuz namert, nanköre.
İbrişim, dokunur yaprağa göre.
Ferhat’ın aşkıdır bizdeki töre.
Dağları deliyor desinler bize.
Kör olsun gözleri yanlış bakanın,
İncitip edebi, ahlâk satanın.
Kul bilip, çirkine çiçek atanın,
Peşinden meliyor desinler bize.
Yunus nefesliler dergâhımızda.
Boy verir Mevlânâ bargâhımızda.
Kırka yarılır kıl tezgâhımızda.
İnceden eliyor desinler bize.