Maziye Bir Bakış

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

Lâtif MAHMAT

Dünyaya geldiğim günler,
Nerdesiniz, nerdesiniz?
Ümitlerle süslü dünler,
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Ak memeden süt emdiğim,
Uyurken ninnilendiğim,
Kundağım, tahta beşiğim;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Oturduğum, süründüğüm,
Tutunarak yürüdüğüm,
Anama ilk gülücüğüm;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Sultan Bibi’nin masalı,
Konuşan at, uçan halı,
Geceler… Renkli rüyalı;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Ey «numune insan» babam,
Bazen pataklayan ablam,
Çember, topaç, tel arabam;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

At yapıp bindiğim dallar,
Koşturduğum tozlu yollar,
«Yavrummm!» deyip saran kollar;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Her gün bir şeyler öğreten,
Canım Mukaddes öğretmen,
Mahmut, Turan, Elif, Birsen…
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Tepemde pembe bulutlar,
İlk ergenliğimi kutlar,
Eremediğim umutlar;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Vefalılar, vefasızlar,
Andıkça yüreğim sızlar,
Düşlerime giren kızlar;
Nerdesiniz, nerdesiniz?

Gönül kapımı çalanlar,
Beni sevdaya salanlar,
Şiirime ses olanlar;
Nerdesiniz, nerdesiniz?