Bayram

Ahmet ARSLAN

Seninle buluşmak öyle güzel ki;
Herkesin en güzel sözüsün bayram…
Kalplerdeki yerin öyle özel ki;
Sevincin, neşenin özüsün bayram…

Özlemdir, içlerde sana duyulan,
Gönül şöleninde sevip sayılan,
Bir bayram sabahı rûha yayılan
Mutluluk nûrunun hazısın bayram…

Garibin gönlünü alıvermişsen,
Hâlini-hatrını soruvermişsen,
Bir lokma, bir hırka oluvermişsen,
Sevinen yoksulun yüzüsün bayram…

Gülmeyi unutmuş yüzlerle dolan,
Daha açılmadan gül benzi solan,
Anasız-babasız yuvada kalan,
Çocuğun koştuğu düzüsün bayram…

Yetimin; bayramla tanışı başka,
Öksüzün; geçmişi anışı başka,
Kor olan yüreği yakışı başka,
Hasretin nemlenen gözüsün bayram…

Kor olan ateşin külüne kanan,
Kendi hicranını kendisi anan,
En berrak sularda kırk kez yıkanan,
Cömert sofralarının nazısın bayram…

Acısı yüzlere vurmuş içlerin,
Şu fakir kulların, şu muhtaçların,
Kaldırım taşında yatan açların,
Başını koyacak dizisin bayram…

Arslan Ahmet; bayram armağan bize,
Oruçla nur doldu kalplerimize.
Bedenimizdeki her yerimize,
Kazınıp çıkmayan yazısın bayram…