Seher Vakti

MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN)

Mâtemli gönüller seherin feyzine muhtaç,
Gönlüm, O’na yaklaşmak için sen de kanat aç!

Sessizce gönülden yakarıp eyle tazarrû,
Gör bak, tadacak böylece kalbin de huzûru.

Lâkin bu özel vakte hazırlanmalı insan,
Zîrâ yüce Allâh’a misâfir olacak can!

Âdâba riâyet edesin, böyle bir anda,
«İhlâs» ile «ihsan» gerekir böyle zamanda.

Her ânı değerlendirerek ol, «ne güzel kul»
Kullukla olursun iki dünyâda da makbul!

İnsan dediğin, mâyesi toprak, özü ruhtur,
Gel eyle gönül burcunu sevdâ ile mâmûr!

Âşıklara vuslat sunulur, her gece dâim,
Mevlâ’ya kavuşmak dileyen, olmalı kāim!

Yatmak niye, gönlün nice mânâya ererken,
Binlerce hakîkat tutacak kalbini mesken.

Rabbim, beni benden alarak gafleti kaldır,
Ham hâlimi ikmâl ederek, sevgine daldır!

Son sözlerim elbet yine nefsim sana, dinle!
Rahmetlere gark olmak için ney gibi inle!

Hak aşkını her an gözetip nefsi aşarsın,
Mecnun gibi diller ve gönüllerde yaşarsın.

Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün